Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ρίζα ”σκιά-“ προέρχεται από τα πολλά δάση που σκεπάζουν το νησί. Η Σκιάθος κατοικήθηκε αδιάλειπτα από τον 10ο π.Χ. αιώνα. Από τους Ενετούς και τους Ολλανδούς περιηγητές και χαρτογράφους μέχρι τους παραθεριστές και τη ραγδαία τουριστική ανάπτυξη γοητεύει σταθερά όσους τη γνωρίζουν. Τη Σκιάθο κανείς, την ανακαλύπτει –ή καλύτερα την “κατακτά”– όταν αποφασίσει να γνωρίσει τα μυστικά της. Φτωχές είναι οι λέξεις μπροστά στο μοναδικό αυτό νησί, το μόνο στην Ελλάδα του οποίου τα δύο τρίτα της έκτασης έχουν χαρακτηριστεί “αισθητικά δάση ιδιαίτερου φυσικού κάλλους”, με παραλίες και ακτογραμμή-μνημεία της φύσης. Ανάμεσά τους είναι τα Λαλάρια, οι Κουκουναριές και το Μαντράκι, μερικές πολύβουες και κοσμικές, αλλά οι περισσότερες από τις 67 ανέγγιχτες από τον χρόνο και τον άνθρωπο και ήσυχες ακόμη και στην καρδιά του καλοκαιριού. Οι ακτές της καλύπτουν σχεδόν την περίμετρο του νησιού, αλλού αμμώδεις, με μαύρη ή χρυσή άμμο, αλλού με βότσαλα, ποικιλόχρωμα ή λευκά, με απότομες ξέρες και πολύχρωμα φύκια και νερά κρυστάλλινα, σαν ακρογιαλιές της Οδύσσειας... Η Σκιάθος έχει ενδοχώρα μαγευτική και δίκτυο μονοπατιών σχεδόν 200 χλμ., που περνά μέσα από ρεματιές παραμυθένιες, με ρυάκια και καταρράκτες και σειρές πλατάνων, αλλά και από μοναστήρια, βυζαντινά μνημεία και ξωκλήσια ταπεινά στο ανθρώπινο μέτρο, καταλήγοντας σε ρόδινα ακρογιάλια. Αναπάντεχα ενδιαφέρουσα είναι η Σκιάθος των μνημείων, τα οποία άφησε πίσω του ο άνθρωπος. Στο πιο βόρειο άκρο του νησιού δεσπόζει το Κάστρο στο οποίο εγκαταστάθηκαν οι Σκιαθίτες στα μέσα του 14ου αιώνα, εγκαταλείποντας τη σημερινή πόλη, για να σωθούν από τις πειρατικές επιδρομές των Τούρκων και των Ενετών.

Το αποτύπωμα των κατοίκων της, ωστόσο διατηρήθηκε ζωντανό στο πέρασμα του χρόνου μέσα από τα γραφικά ξωκλήσια και τα οχυρωματικά έργα. Κάνοντας έναν περίπατο στην πόλη της, θα ήταν απολαυστικό να “χαθείτε” στην περιοχή Πλάκες, στην οποία δεσπόζουν τα “καπετανόσπιτα” και τα γραφικά λιθόστρωτα, κηρυγμένα διατηρητέα. Μια στάση στο Σπίτι-Μουσείο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη είναι επιβεβλημένη, όπως και στο Μπούρτζι, το ακρόπρωρο της Σκιάθου, όπου στεγάζεται το Μουσείο Ναυτικής και Πολιτιστικής Παράδοσης, μέσα από τις συλλογές του οποίου παρακολουθεί κανείς τη σπουδαία ναυπηγική και ναυτική ιστορία του νησιού. Η Σκιάθος που μόλις διαβάσατε, η γοητευτική και γεμάτη αντιθέσεις, είναι σε ένα μεγάλο μέρος της όπως την άφησε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και όπως την περιγράφει στα διηγήματά του. Αυτήν τη Σκιάθο αξίζει να τη γνωρίσετε, αλλά δεν θα σας δοθεί εύκολα, θέλει προσπάθεια, όπως όλα όσα αξίζουν...